گزارش مجله مهر از یك خیریه مردمی و موفق؛
خیریه ای که فرزندان زوج های جوان را بورسیه می کند
به گزارش دکتر میوه حالا دیگر سر و صدای خیریه رویش به همه کشور رسیده و خیلی ها دوست دارند از الگوی این خیریه برای فعالیتهای محرومیت زدایی استفاده کنند. خیریه ای که شیوه جالبی در حمایت را پیش گرفته است.
خبرگزاری مهر؛ گروه مجله: خیریه رویش از خیریه های موفق مشهد و کشور است. این مجموعه با ابتکار عملی که در نحوه خدمت رسانی و محرومیت زدایی دارد توانسته هم توجه مردم و هم توجه رهبر انقلاب را به خود جلب نماید. یکی از جذاب ترین اقدامات رویش پشتیبانی از زوج های جوان برای ازدواج و بعد بورسیه فرزندان آنها تا مقاطع تحصیلی است، به نحوی که همه نیازهای این کودکان را از بدو تولد به عهده گرفته و از خانواده آنها حمایت کرده اند. همین اقدام مبارک سبب شده تا امروز آنها ۶۰ زوج را به خانه بخت بفرستند که حاصل این ازدواج ها ۱۸ فرزند است! امروز پای صحبت «نوید سرو آزاد» مدیر خیریه رویش نشسته ایم تا درباره فعالیتهای رویش بیشتر بشنویم.
آقای سرو آزاد! چه شد وارد فعالیتهای محرومیت زدایی شدید؟
هفت سال پیش مرحوم خواهرم، که چند ماه قبل به خاطر کرونا فوت کرد، به من گفت بیا اسباب بازی بخریم و در حاشیه شهر توزیع نماییم. از میدون اعدام مشهد که حالا اسمش میدان عدالت است تعدادی عروسک خریدیم و در حاشیه شهر توزیع کردیم. همین اتفاق سبب شد در ما یک علقه و حس مسئولیت پیدا شود و ما آغاز به فعالیت در حوزه محرومیت زدایی نماییم. کم کم کارهای جسته و گریخته انجام می دادیم که بیشتر هم خانوادگی و محلی بود. ما با رونق گرفتن شبکه های مجازی مثل اینستاگرام و واتساپ فعالیتهایی که داشتیم را اطلاع رسانی می کردیم و می دیدیم بازخورد مردم خیلی جالب است. فهمیدیم مردم دنبال آدم های مطمئنی می گردند که به واسطه آنها کمک کنند. با عنایت به همین تجربه است که من می گویم خیریه ها اگر شناسنامه و شفافیت نداشته باشند، بیشتر از این که فرصت باشند تهدید هستند. الآن یکی از مشکلاتی که ما در مبحث خیریه ها داریم خیریه های بدون شناسنامه هستند که مشخص نیست دارند چه کار می کنند. اگر روی این خیریه ها نظارت باشد اتفاقات بهتری می افتد. نحوه کار ما از همان اول با شفافیت کامل بود. یعنی مردم می دیدند اگر یک هزار تومنی به ما کمک می کنند دقیقاً کجا خرج می شود. خلاصه ما دیدیم مردم مدام به ما رجوع می کنند و این کمک ها روز به روز بیشتر می شود. سه سال پیش بود که به این نتیجه رسیدیم باید شورایی بعنوان شورای خیریه تشکیل بدهیم. هفت نفر شدیم و دنبال مجوز رفتیم و رسمی و قانونی شدیم. ضمن این که از همان اول اساسنامه نوشتیم تا بدانیم مقرر است چطور حرکت نماییم. این طوری شد که مجموعه «رویش» را با نیت پیشگیری از ریزش ها تأسیس کردیم.
در اساسنامه چه نکاتی نوشتید؟
اینکه هیچکدام از ما حق ندارد به اسم خودش و به نام رویش فعالیت کند. حق نداریم هیچ عکسی از خودمان درحال کمک کردن منتشر نماییم. حق نداریم هیچ کار انتخاباتی و سیاسی در این مجموعه انجام بدهیم. اینها بندهای اساسنامه است. جالب است یک جاهایی که کار ما خیلی گرفته بود، خبرگزاری ها و روزنامه ها مدام برای مصاحبه به ما زنگ می زدند ولی اساسنامه به ما این اجازه را نمی داد. چون اساسنامه می گوید هیچکس حق ندارد از سوی خیریه فعالیت کند. جلسه گذاشتیم و اعضا را دعوت کردیم. در آن جلسه یک مجوز دادند که آقای سرو آزاد مجاز است با تلویزیون و رسانه ها همکاری کند. حتی در انتخابات اخیر شورای شهر دوستان زیادی به من لطف داشتند و برای حضور دعوتم کردند. من به خاطر فعالیت در رویش در انتخابات شورای شهر نه کاندیدا شدم، نه فعالیت کردم و نه خواهم شد. چون خودم نماینده ۴۰۰ خانواده هستم و دارم با عشق با اینها زندگی می کنم. کار ما این جوری نیست که اردوی جهادی یک روزه باشد؛ نه، کار ما زندگی جهادی است. یعنی لحظه به لحظه درگیر کار هستیم. ما در رویش اینقدر بچه به دنیا آورده ایم، اینقدر جهیزیه و سیسمونی دادیم، و اینقدر تحصیل فرستادیم که این بچه ها مثل بچه ها و خانواده خودمان شده اند. مثلا ما فقط در یکی از بسته هایمان ۵ هزار و ۲۰۰ تا بسته تحصیلی دادیم و نگذاشتیم بچه هایمان به خاطر کیف و دفتر و اینها از مدرسه عقب بمانند.
حدس می زنید اگر مجموعه رویش نبود چند تا از این بچه ها مدرسه نمی رفتند؟
ببینید، صاحب اینها یک نفر دیگر است. ما نیستیم. یعنی مطمئن باش اگر ما نبودیم یک نفر دیگر می آمد. من همیشه به خدا می گویم این توفیق را تو به ما داده ای و مشخص نیست کی از ما بگیری. اگر روزی گرفتی معلوم می شود که ما را جو گرفته بوده است. کار خیر کار خدایی است. چون تو وقتی به کسی روزی می دهی، گاهی وقت ها آن فرد نمی داند که باید از خدا تشکر کند، ازاین رو یک جوری از تو تشکر می کند که بهت حس غرور دست می دهد. اینجاست که من مدام «انا عبدک الحقیر» را زمزمه می کنم. به خدا می گویم خدایا تو که می دانی من هیچی نیستم.
چرا منطقه جاده سیمان و قرقی مشهد را برای فعالیت انتخاب کردید؟
به خاطر این که اینجا بکر است. برخی از پهنه های شهر آنقدر از نظر حضور گروههای جهادی و خیریه شلوغ است که حد ندارد، ولی جاده سیمان از این خبرها نیست. در این منطقه تیم های کمتری حضور دارند، همینطور به خاطر حضور عزیزان مهاجر از بحث های انتخاباتی و سیاسی خبری نیست. چون بعضی وقت ها شلوغ بازی های خیریه ای به خاطر بحث ها و منافع سیاسی است. حاشیه شهر برای بعضی ها نان دارد.
چرا؟ بیشتر توضیح می دهید؟
هرکسی که در انتخابات به حاشیه شهر آمد و آغاز به تبلیغ کرد، بدانید آدم درستی نیست. این تجربه بنده است. چرا؟ چون دارد از بدبختی مردم برای خودش پل می سازد. اگر مسئولین ما درست تصمیم گیری می کردند اصلاً حاشیه شهری وجود نداشت. انشاالله یک روزی بیاید که نوید سرو آزاد و رویشی نباشد که بخواهد به مردم محروم کمک نماید، چه برسد که بخواهد از آنها سوءاستفاده کند. ازاین رو ما با کار سیاسی و انتخاباتی در رویش شدیداً مخالفیم. البته در انتخابات ریاست جمهوری بچه های ما می رفتند در خانه ها و پیرمرد و پیرزن هایی که توانایی رفت و آمد نداشتند را با ماشین به دم در ستاد می بردند، می گفتند برو به جمهوری اسلامی رای بده، به هرکدام از نامزدهایی که عقل و منطق و صلاح خودت می گوید. پس از رای دادن هم آنها را باردیگر به خانه برمی گرداندیم. ما در انتخابات این کار را کردیم، ولی نیامدیم فهرست بدهیم و بگوییم به این آدم رای بده.
دوست دارم بیشتر درباره رویش بدانم. مهم ترین فعالیتهای شما در رویش چیست؟
در رویش ما چندتا کار مهم انجام می دهیم. ما تلاش کردیم یک بسته کامل و جامع به خانواده های زیر پوشش مان عرضه بدهیم. این بسته چیست؟ اولاً کارت نان، بسته غذا و معیشتی است.
می شود ابتدا بگویید چرا تنها ۴۰۰ تا خانواده را زیر پوشش دارید؟
به خاطر این که برای ما کیفیت کار و خدمات به این عزیزان خیلی مهم می باشد. ما الآن می توانیم با همین کمک هایی که جمع می نماییم هزار تا خانواده را زیر پوشش قرار بدهیم ولی وقتی کیفیت ندارد، به درد نمی خورد. نه آموزش دارد، نه فرهنگ دارد، نه پرورش. پس بخش اول کمک های ما معیشتی است. خانواده های ما سه تا تیپ هستند؛ تیپ یک، دو و سه. تیپ یک خانواده های دارای معتاد هستند که این خانواده از ما فقط نان و غذای گرم دریافت می کند. هیچ چیز دیگری نمی دهیم، چون هرچه بدهیم آن پدر می فروشد. تیپ دو ما مادران سرپرست خانواده هستند که این مادران چند تا بچه دارند. اینها کمک های بیشتری دریافت می کنند. تیپ سه پدر و مادر وجود دارد، پدر یک اشتغالی هم دارد ولی در بزنگاه ها به مشکل می خورد و احتیاج به کمک دارد. مثلا سیسمونی، جهیزیه، خرج تحصیل یا خرج یک عمل. به این خانواده های آبرومند کمک های ویژه ای داریم که حتی همسر و فرزندان شان متوجه نمی شوند. دیگر خدمات ما چیست؟ بهداشت و درمان. تقریباً هر ماه پزشک متخصص می آید و بچه ها و مادرها را ویزیت می کند. اگر دارو داشته باشد دارو می دهد. اگر عمل بخواهد هم خودمان کمک می نماییم. ما نمی خواهیم شو تبلیغاتی راه بیندازیم، به خاطر همین اگر کسی مریض شود از اول تا انتهای مریضی کنارش هستیم. در بسته بهداشت و درمان خدمات تغذیه ای هم هست، مشاوره هم هست، دندانپزشکی هم هست. ما سه تا دندان پزشک جهادی داریم که هر پنجشنبه چند نفر را به این عزیزان معرفی می نماییم و دندان هایشان درمان می شود. یک بسته دیگر داریم به نام بسته فرهنگی. ما آنجا یک کتابسرا به نام کتابسرای حاج قاسم سلیمانی داریم. بچه ها و خانواده ها می آیند از ما کتاب می گیرند، کتاب را می خوانند و بر مبنای کتاب های بیشتر امتیازات بیشتر می گیرند. این امتیازات مثل کوپن می ماند، یعنی هرکس امتیاز بیشتری داشته باشد کمک بیشتری دریافت می کند.
اتفاق جالبی است. این کار چقدر در مطالعه خانواده ها تاثیر داشته است؟ درباره نحوه کار هم بیشتر توضیح می دهید؟
مثلاً شما می آیی بسته معیشتی بگیری، می بینی بسته معیشتی ات مرغ و گوشت ندارد، اما نفر کناری ات دارد. چرا؟ چون کتاب بیشتری خوانده است و اطلاعاتش بالاتر رفته است. همین یک راه برای ترغیب خانواده ها و بچه ها به مطالعه است؛ البته در کمال احترام. اصل ما در خدمات احترام به خانواده ها است. یک کار دیگر که انجام می دهیم این است که خانواده های ما دارای روانشناس و وکیل هستند. ما تعدادی وکیل و روانشناس داریم که برای خانواده های ما کارگاه برگزار می کنند. مثلا کارگاه زندگی در شرایط سخت، تربیت فرزند، فرزندآوری و غیره. اینها بیشتر بحث های مشاوره است. در کارگروه فرهنگی ما تیمی داریم که کلاس های رفع اشکال درسی و کلاس های فرهنگی و کاردستی مثل اوریگامی، بازی و ریاضی و … برگزار می نماید.
این آموز ش ها چقدر روی روحیه خانواده ها تاثیر داشته؟ مثلا در حوزه اشتغال.
ما هنوز در حوزه اشتغال وارد نشده ایم و این کلاس ها بیشتر مختص بچه هاست. ما تمرکزمان را روی بچه ها گذاشته ایم تا آنها مثل مادر و پدران خودشان نشوند. طرح هایی برگزار می نماییم که به زندگی آنها جهت بدهد؛ مثل طرح نقاشی یک آرزو. بچه آرزویی که دارد را نقاشی می کند و ما عین آرزوی او را بشکلی برآورده می نماییم. همینطور در جشن شب یلدا توزیع اسباب بازی، توزیع کتاب و اردوهای فرهنگی هنری ویژه کودکان داریم. آنها در کلاس خلاقیت یاد می گیرند با در قوطی نوشابه چه عروسکی می توانند درست کنند. با این فعالیت ها تلاش می نماییم خلاقیت بچه فعال شود و در مدرسه شکوفا شود. ما به این بچه قدرت انتخاب می دهیم. یکی از طرح های ما «لذت خرید» است که بچه ها را به بازار می بریم و می گوئیم برای خودت لباس بخر. او با قدرت انتخاب خودش لباسی که دوست دارد را انتخاب می کند. به بچه بن می دهیم و می گوئیم برو خرید خانه را انجام بده. می خواهیم به بچه انتخاب کردن را یاد بدهیم و این طور نباشد که بچه فکر کند همیشه توسری خور است و همیشه دیگران باید برایش تصمیم بگیرند. در کلاس های روانشناسی به بچه ها آموزش های بهتری هم می دهیم. می گوئیم برای ازدواجت این کار را بکن. مثلا در روزهای کرونا ما ۶۰ زوج را به خانه بخت فرستاده ایم. به ۶۰ تا زوج جهیزیه و کمک جهیزیه داده ایم. خداراشکر این ۶۰ زوج تا امروز ۱۸ تا فرزند داشته اند. باز این بچه ها را سیسمونی داده ایم و حمایت کرده ایم. همینطور به خانواده ها گفته ایم این بچه ها بورسیه رویش هستند. یعنی تمام هزینه های این فرزندان تا وقتی که از آب و گل دربیایند با رویش است. به نظر ما این بچه ها رویش های رویش هستند و تلاش می نماییم تا جای ممکن از آنها حمایت نماییم.
ظاهراً ۱۲۰ خانواده زیر پوشش شما از خانواده های مهاجر هستند. با عنایت به این که خیلی از خیریه ها این عزیزان را زیر پوشش قرار نمی دهند، چه شد که شما خانواده های افغانستانی را زیر پوشش قرار دادید؟ این خانواده ها چه مشکلاتی دارند؟
چندروز پیش آقای علم الهدی امام جمعه مشهد تعبیر خوبی استفاده کردند و گفتند برادران افغانستانی ما همان مهاجرین مدینه هستند. اینها میهمان ما هستند و برای ما هیچ فرقی بین خانواده ایرانی و افغانستانی وجود ندارد. ما اینها را با عزت و احترام بیشتری زیر پوشش داریم. بعضی وقت ها این خانواده ها کمک های چرب تری هم دریافت می کنند. چرا؟ چون میهمان ما هستند، چون یارانه ندارند و امکاناتی که در اختیار خانواده های ایرانی است را ندارند. ما این نکات را هم در نظر می گیریم. ازاین رو کمک هایی که به این عزیزان می نماییم بیشتر است. البته بعضی خیریه ها هستند که به مهاجرین خدمات نمی دهند و می گویند به ما ربطی ندارد، برگردند کشورشان. ما وارد این فضا نشده ایم و در کنار خانواده های افغانستانی هستیم.
از مشکلات شان بیشتر می گوئید؟
خب مشکلات مهاجرت مشخص است و احتیاج به تکرار من ندارد. ضمن این که این عزیزان گاهی از ایرانیان هم ایرانی تر هستند. مثلا صد سال پیش مهاجرت کرده اند و به ایران آمده اند، اما هنوز بچه ها و نوادگان شان مشکل اقامت دارند. این خانواده ها هیچ فرقی با خانواده های ایرانی ندارند و فقط نسب شان به افغانستان برمی گردد.
دیگر چه فعالیتهایی دارید؟
توزیع غذای گرم. ما در رویش اول هر ماه قربانی مرغ و گوسفند داریم که هرماه ۲۵۰ تا مرغ و بین ۴۰ تا ۵۰ رأس گوسفند ذبح می نماییم. هرماه سبد کالا توزیع می نماییم. جهیزیه و سیمونی را عرض کردم. یکی از خصوصیت های بسته های معیشتی ما این است که ما در این بسته ها میوه هم می گذاریم. یعنی خانواده های ما در ماه دو بار میوه مصرف می کنند. هزینه های درمان شان را می دهیم. به خانوده هایی که بچه کوچک دارند به صورت مرتب شیرخشک می دهیم. سهم سادات، پرداخت اجاره، پرداخت رهن، اهدای کتاب و… از دیگر کارهای ماست. همینطور تمام اعیاد بچه های زیر پوشش ما یا پیتزا می خورند یا ساندویچ کالباس با کیک. در کنارش خرید لباس نو دارند. لوازمی مثل بخاری و یخچال و… به خانواده هایی که نیاز دارند هم تقدیم می شود. برگزاری جشن تکلیف، خرید موبایل، بحث های در ارتباط با مدرسه بچه ها و دیگر نیازهایشان را به صورت جدی پیگیری می نماییم. برای بچه ها تولد می گیریم و تلاش می نماییم فضای شادی برایشان فراهم نماییم. در چهار عید قربان، مبعث، فطر و غدیر برنامه های مختلف داریم و اسباب بازی توزیع می نماییم. بازی های فکری برای بچه های دبیرستانی توزیع می نماییم. اگر بچه ای کلاس کنکور برود هزینه هایش را تأمین می نماییم. اگر والدی بخواهد ترک کند، هزینه های ترک اعتیاد را می دهیم و کمک می نماییم ترک کند. تقریباً میتوان کمک های ما یک بسته جامع است. البته فعلا در بحث اشتغال خیلی وارد نشده ایم. فقط به چندتا از خانواده ها تنورهای نانوایی داده ایم که در خانه خودشان نان درست کنند. فعلا از خانواده هایمان خواسته ایم فقط کتاب بخوانند. چون معتقدیم ۵ سال دیگر این افزایش آگاهی به افزایش مهارت های زندگی آنها می انجامد و از مشکلات جلوگیری می کند.
ممکن است کسی بگوید شما به این علت که در تمام حوزه ها از این خانواده ها کمک می کنید دارید آنها را تنبل بار می آورید. پاسخ تان چیست؟
این طور نیست. چون تمام کارهایی که ما می نماییم باز هم کمک های جزئی است. در حاشیه شهر مشکلات بزرگ تر و جدی تری وجود دارد که حل شان کار ما نیست. مثلا خانواده هایی هستند که برای بچه هایشان شناسنامه نگرفته اند یا کودکان مهاجری که هویت ندارند. این بچه ها بدون هویت و شناسنامه نمی توانند درس بخوانند، کسی که نمی تواند درس بخواند طبیعتاً نمی تواند به دانشگاه برود، نمی تواند سربازی برود، و کسی که سربازی نرود نمی تواند جواز کسب بگیرد، کار کند، ازدواج کند. ازاین رو این بچه ها بیمه هم ندارند و کلاً زندگی شان به هیچ جایی بند نیست. رفع این مشکلات در توان ما نیست و کار نهادهای مسئول است. می خواهم بگویم همه کارهایی که ما می نماییم بازهم گره بزرگی از زندگی این خانواده ها باز نمی کند و مشکلات باید به صورت ریشه ای حل شود. کارهای ما مثل یک مُسکن می ماند. ما می گوئیم شاید این خانواده ها دیگر نتوانند برگردند ولی امکان دارد آن بچه با این کمک ها و حمایت ها بتواند مسیر جداگانه ای برود. به خاطر همین است که تمرکز ما روی بچه هاست.
می دانیم که کار در حوزه محرومیت زدایی کار سخت و پیچیده و انرژی بری است. چه چیزی شما را در این راه نگه داشته است؟
لطف خداست. من حتی وقتی ازدواج کردم یکی از شروطم با خانمم همین بود که ایشان پا به پای من باشد که الحمدلله هست. امیدواریم این توفیق مستمر باشد. البته دوست داریم فقر نباشد ولی تا وقتی که فقط باشد ما هم هستیم.
رویش موفق شده با فعالیتهای مبتکرانه ای که دارد نظر رهبر انقلاب را هم جلب نماید. درباره توجه رهبری به رویش صحبتی دارید؟
بله. دفتر رهبری دو مرتبه با ما تماس گرفته اند و ما را مورد قدردانی قرار داده اند. یکبار برای کتابسرای ما ۱۲ کتاب ارسال کردند که در کتابسرای حاج قاسم بر سر این کتاب ها دعوا بود و الآن هم در کتابسرا موجود است. یکبار هم برای طرح فرزندآوری از ما تقدیر کردند و گفتند سبب مسرت رهبری شده است. به نظر من اگر مواساتی که رهبری فرمان دادند نبود، کمر دولت قبل در ایام کرونایی شکسته بود. اصلاً نمی توانست قد علم کند. رهبری فرمان مواسات دادند و گروههای جهادی نگذاشتند اتفاقات ناگواری بیفتد.
برنامه های خیریه رویش برای آینده چیست؟
داریم برای یک اشتغال پایدار زمینه چینی می نماییم که اگر اجرایی شود حداقل ۱۰۰ خانواده ما از نظر اشتغال مشکل شان حل می شود. دوست داریم خود خیریه را هم تبدیل به بنیاد نماییم تا فعالیت ها به صورت جدی تر و بیشتری پیگیری شود. همینطور شعبه دوم رویش در شهرستان سرخس فعال شده و ۴۰ خانواده در روستای بزنگان زیر پوشش ما هستند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب