چرا بی خواب می شویم؟
دكتر میوه: یك متخصص طب اورژانس با اشاره به برخی عوامل بروز بی خوابی، راهكارهایی را برای جلوگیری از بروز آن شرح داد.
دكتر غلامرضا معصومی در گفت وگو با ایسنا، با بیان اینكه به هرگونه تغییر در عادات و شیوه های خوابیدن، اختلالات خواب می گویند، اظهار داشت: افزایش خواب روزانه، تنفس نامنظم و یا افزایش حركات غیرطبیعی در خواب و به سختی در خواب رفتن از نشانه های این اختلال است. باید توجه كرد كه سختی در خوابیدن یا در خواب ماندن و یا هر دو حالت علی رغم وجود شرایط مناسب برای خوابیدن را بی خوابی می گوییم. در این اختلال معمولا فرد در طول روز بی حوصله بوده و توانایی انجام مناسب كارهایش را ندارد. فرد در طول روز كاملا بی انرژی است و این اختلال مشخصا بر سلامت، عملكرد كاری مناسب و كیفیت زندگی فرد تاثیر منفی دارد.
وی اضافه كرد: هرگاه مدت به بخواب رفتن حدود ۳۰ دقیقه یا بیشتر طول بكشد و فرد تنها شش ساعت یا كمتر بخوابد و این اتفاق حداقل سه روز در هفته در طول یك ماه یا بیشتر رخ دهد، دچار بی خوابی شده است. هفت تا هشت ساعت خواب شبانه برای یك فرد بالغ می تواند زمان مناسبی باشد. خیلی از بالغین بی خوابی را در زمان های كوتاه تجربه كرده اند، اما زمانی این مورد اختلال در نظر گرفته می گردد كه مزمن شده باشد. باید توجه كرد كه این اختلال می تواند اولیه باشد، یعنی دلیل مشخصی برای آن پیدا نمی گردد. از طرفی بی خوابی ثانویه می تواند به دلایلی چون مصرف دارو و بیماری های مختلف تولید شود. معمولا این نوع اختلال در عمده موارد اولیه اش با انجام تغییرات مختصری در فعالیت روزانه، برطرف می گردد.
معصومی افزود: از طرفی سخت به خواب رفتن، بیدار شدن مكرر در طول خواب، بیدار شدن بامداد خیلی زود، احساس كوفتگی و حال بد پس از خواب شب، احساس خستگی و خواب آلودگی در طول روز، بی قراری، افسردگی یا اضطراب، عدم تمركز حواس و یادآوری در برنامه ها و كارهای روزانه، افزایش خطاها یا حوادث، سردردهای فشاری، علائم گوارشی، نگرانی مداوم در به خواب رفتن از علائم بی خوابی است. اگر مشكل بی خوابی منجر به اختلال شدید در كارهای روزمره فرد شود، باید به پزشك رجوع و پیگیر مشكل خواب خود شود. در صورت تشخیص اختلال خواب، فرد باید به كلینیك خواب یا متخصص مربوطه ارجاع داده شود.
وی، استرس، اضطراب، افسردگی، تغییر در برنامه زندگی یا كاری، نداشتن برنامه مناسب برای خواب، كافئین، نیكوتین، الكل، غذا خوردن زیاد، بعضی بیماری ها مانند دردهای مزمن، مشكلات قلبی و تنفسی، مشكلات دستگاه ادراری كه منجر به ادرار كردن مكرر می شود، رفلاكس مری، مشكلات تیروئید، مشكلات مغزی مانند پاركینسون و آلزایمر و همینطور داروها را بعنوان برخی عوامل موثر در بروز بی خوابی، برشمرد و اضافه كرد: همینطور سن بالا و تغییر در فعالیت روزانه همچون عواملی هستند كه می توانند زمانبندی خواب فرد را تغییر دهند كه البته این به معنای بی خوابی یا اختلال در خواب نیست. سن بالای ۶۰ سال، مشكلات مغزی، استرس زیاد، كار كردن در شب و تغییرات شیفتی و همینطور مسافرت های طولانی همچون عوامل خطر این اختلال محسوب می شوند.
معصومی تصریح كرد: ورزش یا فعالیت بدنی، كنترل داروهای مصرفی، كم كردن یا حذف خوابیدن در میان روز، كاهش مصرف كافئین و الكل، حذف كامل نیكوتین، عدم مصرف غذاهای پرحجم و مایعات گازدار پیش از خواب، داشتن برنامه كاری منظم، استفاده از رختخواب فقط برای خواب و عدم استفاده از وسایل دیجیتال و پرنور مانند تلویزیون، موبایل و تبلت پیش از خواب، مخفی كردن تمام ساعت های اتاق خواب همچون ساعت مچی و موبایل و در نهایت تبدیل اتاق خواب به اتاقی آرام همچون تغییرات كمك كننده ای است كه می توان برای پیشگیری و درمان اختلال بی خوابی استفاده نمود. در عین حال باید توجه كرد به نظر می آید مواردی مانند یوگا، طب سوزنی و مدیتیشن می تواند از بروز این اختلال جلوگیری كند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب