سلامت قلب و عروق سالمندان با کاهش میزان کالری دریافتی در روز
خراسان رضوی نتایج تحقیقات جدید نشان میدهد که کاهش ۲۰۰ کالری در روز و ورزش متوسط می تواند نه فقط موجب کاهش وزن شود بلکه سلامت عروق افراد مسن چاق را بیشتر می کند. این تغییرات در شیوه زندگی ممکنست به جبران افزایش سفتی آئورت در رابطه با سن که معیاری برای سلامت عروق است و بر بیماریهای قلبی تاثیر می گذارد، کمک نماید.
به نقل از یو اس نیوز، تینا برینکلی، محقق، دانشیار علم پیری شناسی و طب سالمندی در مرکز استیک سالمندی سالم و جلوگیری از آلزایمر دانشکده پزشکی ویک فارست ایالات متحده می گوید: این نخستین تحقیق برای ارزیابی تأثیر تمرینات هوازی با کاهش و بدون کاهش کالری بر سفتی آئورت است که با استفاده از تصویربرداری رزونانس مغناطیسی قلب و عروق (CMR) برای به دست آوردن تصاویر دقیق از آئورت عرضه شده است.
برینکلی توضیح داد: ما به دنبال تعیین این مورد بودیم که آیا محدودیت کالری برای کاهش وزن، منجر به بهبود بیشتر در سلامت عروق، در مقایسه با ورزش هوازی به تنهایی، در افراد مسن مبتلا به چاقی می شود یا خیر.
در یک کارآزمایی تصادفی و کنترل شده با ۱۶۰ بزرگسال بی تحرک و چاق ۶۵ تا ۷۹ ساله، شرکت کنندگان به مدت ۲۰ هفته در یکی از سه گروه مداخله قرار گرفتند. یک گروه از رژیم معمولی خود پیروی و ورزش کردند. گروه دوم ورزش را اضافه و دریافت حدود ۲۰۰ کالری در روز را محدود کردند. گروه سوم ورزش کردند و ۶۰۰ کالری را در روز کاهش دادند.
دو گروه محدودکننده کالری، ناهارها و شام های آماده را با کمتر از ۳۰ درصد کالری از چربی و یک مقدار پروتئین برای وزن ایده آل بدن خود دریافت نمودند که تحت نظر متخصص تغذیه قابل استناد تهیه شد و صبحانه آنان هم با استفاده از منوی مورد تایید متخصص تغذیه عرضه شد.
همه شرکت کنندگان چهار روز در هفته تمرینات هوازی تحت نظارت را در مرکز تحقیقات سالمندان در ویک فارست دریافت نمودند.
سپس محققان از تصویربرداری رزونانس مغناطیسی قلبی عروقی برای اندازه گیری سرعت امواج ضربان قوس آئورت (PWV) استفاده کردند، یعنی سرعت حرکت خون از راه آئورت و قابلیت انبساط یا توانایی انبساط و انقباض آئورت؛ آئورت سفت تر دارای مقادیر سرعت امواج ضربان قوس آئورت PWV بالاتر و مقادیر قابلیت انبساط کمتری است.
کاهش وزن حدود ۱۰، یا حدود ۲۰ پوند(حدود ۴.۵ تا ۹ کیلوگرم) با بهبود قابل توجه سفتی آئورت تنها در گروهی که ۲۰۰ کالری را کاهش دادند، همراه بود. این گروه همینطور ۲۱ درصد افزایش قابلیت انبساط و ۸ درصد کاهش سرعت امواج ضربان قوس آئورت(PWV) داشتند. میزان سفتی آئورت در هیچ یک از دو گروه دیگر به صورت معناداری تغییر نکرد.
هر دو گروه محدودکننده کالری تغییرات بیشتری در شاخص توده بدن(BMI)، توده چربی کل، درصد چربی بدن، چربی شکمی و دور کمر نسبت به گروه ورزش نشان دادند.
علیرغم اینکه حدود دو برابر کالری کمتر در گروه محدودکننده شدید کالری وجود داشت، کاهش وزن بین گروه های محدودکننده کالری مشابه بود.
برینکلی در بیانیه خبری اظهار داشت: این نتایج نشان داده است که ترکیب ورزش با محدودیت متوسط کالری برخلاف محدودیت شدید کالری یا عدم محدودیت کالری به احتمال زیاد مزایای سلامتی عروق را به حداکثر می رساند، در عین حال کاهش وزن و بهبود ترکیب بدن و توزیع چربی بدن را هم بهینه می کند.
وی اضافه کرد: این یافته که محدودیت کالری با شدت بیشتر امکان دارد ضروری نباشد یا سفارش شود، نتایج مهمی در سفارش های کاهش وزن برای بهبود خطر بیماری های قلبی عروقی در افراد مسن مبتلا به چاقی دارد.
یافته های این تحقیق در مجله Circulation انتشار یافته است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب